Τον έλεγαν
Κέβη. Και η δεκάχρονη Όλγα προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να παρηγορήσει τον
Απελλή για το θάνατο του αγαπημένου του σκύλου που είχε γεράσει πολύ πια. Πώς
να τα καταφέρει όμως; Να ψάξει για κανέναν απόγονο του Κέβη; Ή να παρακαλέσει
ένα συγγραφέα να "ζωντανέψει" τον αγαπημένο σκύλο μέσα σ' ένα βιβλίο;
Και ποιον απ' όλους τους συγγραφείς, αφού μια φίλη της "βιβλιοφάγος"
της προτείνει ονομαστικά περισσότερους από εκατόν εξήντα;
"Η Λ.Π.-Α. μεταγγίζει στις
σελίδες του βιβλίου της την αγάπη για τα ζώα, τα βιβλία, τον άνθρωπο, την ίδια
τη ζωή. Πολυεπίπεδη η ανάγνωση του βιβλίου αυτού: με στημόνι τον κύκλο της ζωής
- τα σκυλάκια-λουλούδια που φύτρωσαν στον τόπο ταφής του Κέβη, μεταφυτεύτηκαν
σε γλαστράκια και κατέκλυσαν κήπους, βεράντες και μπαλκόνια συγγενών και
συγγραφέων - και υφάδι ένα βιβλίο για τον Κέβη, Η Λ.Π.-Α. χαράζει τους δύο
δρόμους που οδηγούν στην "Αθανασία" και αίρουν τη Λήθη. ΄Ενα βιβλίο-μάθημα
ζωής και τέχνης".
Μαρία Τζαφεροπούλου, Περιοδικό
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ - τ. 57, ΄Ανοιξη
http://www.loty.gr/mythistorima_analyt_10.htm
Ακούστε τις πρώτες σελίδες εδώ:
Ακούστε τις πρώτες σελίδες εδώ:
