ΠOΛITIΣMOΣ
|
Hμερομηνία δημοσίευσης: 10/9/11
|
Συγγραφέας μιας ευγενικής εποχής
Της Σαντρας
Βουλγαρη
Πολυβραβευμένη
αλλά κυρίως πολυαγαπημένη. Για χαρίσματα που παραπέμπουν σε μια άλλη, πιο
ευγενική εποχή. Η Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου είναι όχι μόνο μια από τις
σημαντικότερες συγγραφείς παιδικών κι εφηβικών βιβλίων στην Ελλάδα, αλλά και
μια από τις πιο δραστήριες. Δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε την «Προφητεία του
κόκκινου κρασιού» (εκδ. Πατάκη) που απέσπασε το Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας
από τον Κύκλο του ΕΠΒ και το Κρατικό Βραβείο (2009) και ήρθε το «Ενα λιοντάρι
στο σπίτι μας» (εκδ. Παπαδόπουλος), το «Κάθε νεράιδα και δουλειά» (εκδ.
Πατάκης), το «Ο βάτραχος, η γάτα και το φίδι - Αφροαμερικάνικα παραμύθια» (εκδ.
Πατάκης) και άλλες πολλές επανεκδόσεις παλαιότερων έργων της. Εν τω μεταξύ στα
σκαριά υπάρχουν και νέες εκπλήξεις για τις οποίες πρέπει να κάνουμε υπομονή.
Μεγάλωσε στα
Εξάρχεια, πέρασε όλα τα σχολικά της χρόνια στην Ιόνιο Σχολή, «με τις τρεις
μεγάλες αυλές και τον μεγάλο του φοίνικα που βρισκόταν στην οδό Ακαδημίας
μεταξύ Ζωοδόχου Πηγής και Χαριλάου Τρικούπη». Γεννημένη στην Αθήνα το 1937,
κόρη του Σερραίου λόγιου Νατάλη Εμμ. Πέτροβιτς και της Ματίνας Ράμμου, η Λότη
Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου εργάστηκε επί είκοσι επτά χρόνια (1958-1984) στην
αποστολή Ελλάδος της ICEM, διεθνούς οργανισμού για την προστασία μεταναστών και
προσφύγων, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε εντατικά με τη μελέτη της παιδικής/νεανικής
λογοτεχνίας και τη συγγραφή βιβλίων.
Η γνώμη των
παιδιών αναγνωστών της μετράει πάνω απ’ όλα. Οπως λέει και η ίδια «τα γράμματα
και τα μηνύματά τους είναι από τα πολυτιμότερα πράγματα που έχω». Οταν μίλησα
μαζί της βρισκόταν σε μεγάλη εγρήγορση με τις παρουσιάσεις των βιβλίων της σε
σχολεία («θα πάρουμε ενδεικτικό κι εμείς», μου είπε γελώντας). Αυτές τις μέρες
βρίσκεται κάπου πολύ μακριά από την Αθήνα και γράφει τις επόμενες ιστορίες
της...
– Τι θα συμβουλεύατε
έναν νέο στην εποχή μας που θέλει να γίνει συγγραφέας;
– Θα του
έλεγα ότι δύο πράγματα χρειάζονται: Ταλέντο και πολλή δουλειά. Το ένα μόνο δεν
αρκεί. «Πολλή δουλειά» εννοώ την αδιάκοπη μελέτη και άσκηση και τη διαρκή
προσπάθεια για βελτίωση. Ακόμα θα τον συμβούλευα να σκεφτεί καλά αν αντέχει ν’
ασκεί παράλληλα και κάποιο άλλο βιοποριστικό επάγγελμα, αφού στη χώρα μας,
εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, ο λογοτέχνης δεν μπορεί να εξασφαλίσει ένα
ικανοποιητικό επίπεδο ζωής μόνο από το προϊόν των πνευματικών δικαιωμάτων του,
ιδίως στην αρχή της σταδιοδρομίας του.
– Πώς
βλέπετε την εξέλιξη του παιδικού/εφηβικού βιβλίου στην Ελλάδα;
– Ελπίζω πως
θα συνεχιστεί η άνθηση που παρατηρείται εδώ και αρκετές δεκαετίες. Αρκεί να μη
δημιουργείται η εντύπωση ότι η παιδική/νεανική λογοτεχνία είναι εύκολο είδος,
όπου μπορούν να «τσαλαβουτήσουν» ευκαιριακά άνθρωποι με κάποια ευχέρεια στο
γράψιμο, χωρίς να υποψιάζονται τις ευθύνες που συνεπάγεται η συγγραφή βιβλίων
για παιδιά και εφήβους.
– Τι σας
εμπνέει ή σας προβληματίζει αυτή την περίοδο και θέλετε να γράψετε γι’ αυτό;
– Με
εμπνέουν πάντα τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, αλλά και τα συναφή ιστορικά
γεγονότα, ιδίως όσα δεν είναι πολύ γνωστά. Προσπαθώ να τα συνδυάζω αυτά κι έτσι
θα συμβεί και στο επόμενο βιβλίο μου. Πιστεύω πως είναι αδύνατον να ασχοληθεί
κανείς με το παρόν ή το μέλλον χωρίς γνώση της ιστορίας.
