Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Μίλαν Κούντερα: Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος...





«Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».


Μίλαν Κούντερα: Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Ο Βίκτωρ Ουγκώ για τη μητέρα του…





Το διάβασα πριν από καιρό και το θυμήθηκα σήμερα, γιορτή της Μητέρας:
     «Ο διάσημος συγγραφέας λέγεται ότι έγραφε και διάβαζε ατέλειωτες ώρες κάθε μέρα. Γι’ αυτό και πολύ συχνά ένιωθε την ανάγκη να ξεκουραστεί. Ένα μεσημέρι λοιπόν, πηγαίνοντας να ξαπλώσει, είπε στον υπηρέτη του:
   «Είμαι πεθαμένος από την κούραση και χρειάζομαι λίγο ύπνο. Δε θέλω να μ’ ενοχλήσει κανείς. Ακόμα κι αν έρθει κάποιος συμβολαιογράφος και σου πει ότι κληρονόμησα μια μεγάλη περιουσία, να μη με ξυπνήσεις! Ακόμα κι αν έρθει η μάνα μου από τον άλλο κόσμο, να της πεις να περιμένει!»
   Έπειτα στάθηκε για λίγο σκεφτικός και συμπλήρωσε:
  «Εκείνης καλύτερα να μην της πεις τίποτα! Η μάνα μου δε θα θελήσει να με ξυπνήσει. Θα περιμένει την ώρα που θα ξυπνήσω από μόνη της...»

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

Το στεφάνι του Μάη!




«… Την άλλη κιόλας μέρα ο Μάης άρχισε να πηγαίνει σ’ έναν παιδικό σταθμό γεμάτο λουλούδια, που τον έλεγαν Ο ανθισμένος κήπος και βρισκόταν κάτω στη γη. Κάθε πρωί ερχόταν να τον πάρει ένα σχολικό αμαξάκι από άνθη και πράσινα φύλλα, που το έσερναν τέσσερα χελιδόνια. Ο Μάης έμπαινε νυσταγμένος ακόμα στο αμαξάκι και τα χελιδόνια ξεκινούσαν για τη γη βιαστικά. Στο δρόμο έπαιρναν και μερικές μικρές πεταλούδες και κάμποσα μικρά πουλιά. Τα έστελναν κι αυτά οι γονείς τους στον παιδικό σταθμό, γιατί δούλευαν κι εκείνοι στη φύση και δεν είχαν που να τ’ αφήσουν.
………………………………………………………………………………………..
- Πώς τα πέρασε σήμερα το παιδί μου; ρώτησε το Μάη ο πατέρας του, ο Γαλανός Ουρανός, ο δεύτερος άντρας της ΄Ανοιξης.
- Καλά, είπε ο Μάης. Μόνο που τα λουλούδια μαλώνουν για μένα, τσακώνονται ποια θα μου πρωτοφτιάξουν ένα στεφάνι κι εγώ δε θέλω να κακοκαρδίσω κανένα. Θέλω το στεφάνι μου να έχει απ’ όλα.
     Γέλασε ο Γαλανός Ουρανός,
- ΄Ελα κοντά, του είπε κι άνοιξε την απέραντη αγκαλιά του. Μη στενοχωριέσαι και να δεις που τα λουλούδια θα φιλιώσουν πάλι στο τέλος.
     Κι επειδή όταν ο Ουρανός είναι ανοιχτός όλα γίνονται, την άλλη μέρα ένα πανέμορφο δώρο περίμενε το Μάη. Τα λουλούδια είχαν φιλιώσει και είχαν αποφασίσει να ετοιμάσουν ένα πολύχρωμο στεφάνι από άνθη κάθε λογής….»


 (Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα παιδιά της ΄Ανοιξης» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες, Πατάκης 1988, 20η έκδοση 2018. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)
http://www.loty.gr/paramith_analyt_10.htm