Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Η Έλλη Δέδε γράφει: Αμίλητη Αγάπη


Είδος : Εφηβική Λογοτεχνία - Βαθμολογία: 10/10
H Λότη Πέτροβιτς εμπλούτισε τη σειρά της αγαπημένης παρέας από τον Στρέφη μ’ ένα ακόμη νεανικό κοινωνικό μυθιστόρημα, αισθηματικών αποχρώσεων. Η Αμίλητη Αγάπη[1] είναι ένα βιβλίο που σίγουρα έχει να μας μιλήσει για όμορφες αλήθειες και βαθιά συναισθήματα

Περίληψη

Η Όλγα κι η Ειρήνη, στον απόηχο της μεγάλης τους περιπέτειας με τους νεοναζί, στα Τέρατα Του Λόφου, διανύουν την εφηβεία τους βιώνοντας την απόλυτη φιλία. Στη ζωή τους όμως μπαίνει ένας ξεχωριστός έφηβος ο Θέμης. Το παράδειγμα και το θάρρος του Θέμη, ακτινοβολεί ανάμεσα στη μαθητική κοινότητα και πυροδοτεί ένα υπέροχο αγνό συναίσθημα, το οποίο προσπαθεί να επιβιώσει ενώ στη μικροκοινωνία του σχολείου θεριεύουν η προκατάληψη και ο εκφοβισμός. Θα φανεί η αγάπη πιο δυνατή;

Σχολιασμός

Η Λότη Πέτροβιτς, αφουγκραζόμενη τον παλμό της επικαιρότητας, που έφερε στο φως αιματηρές ιστορίες κακοποίησης, αυτή τη φορά συνθέτει μια τρυφερή εφηβική ιστορία που επιδέξια εξακτινώνεται σε κοινωνικούς προβληματισμούς γύρω από το bullying και το σωματικό έλλειμμα.

    Στο επίκεντρο έχουμε πάλι τις δυο ηρωίδες από τα Τέρατα του Λόφου[2]: Είναι οι δυο παράνυφοι του Φίλιππου και της Χριστίνας (Σπίτι Για Πέντε[3], Τραγούδι Για Τρεις[4]):  Η Όλγα Νόιγκερ (κόρη του καθηγητή Γερμανικών, του αρχαιολόγου Αλέξη Νόιγκερ) και η Ειρήνη Κυνηγού (κόρη της Κόννης και του Σωτήρη από το Τσιμεντένιο Δάσος[5]). Μια κοριτσίστικη φιλία με τις στιγμές της γλυκιάς συνενοχής, τα μυστικά, αλλά και τους μικρούς ανταγωνισμούς της ηλικίας. Στα Τέρατα του Λόφου της αφήσαμε παραδομένες σε ανεκπλήρωτους έρωτες, με τη φιλία τους αμοιβαίο στήριγμα… Στην Αμίλητη Αγάπη κυρίαρχη φιγούρα ανάμεσά στα δυο κορίτσια όμως είναι ο ξεχωριστός Θέμης, ένας ήρωας αξέχαστος, που θα πρωταγωνιστήσει σε ένα δυνατό αίσθημα.

    Ο Θέμης αντιπροσωπεύει τις πιο όμορφες αξίες του ανθρώπου. Με τη λεβεντιά και την αξιοπρέπεια του δεν επιτρέπει στιγμή στον οίκτο να παρεισφρήσει ανάμεσα σε αυτόν και στον αναγνώστη. Αντιθέτως αποτελεί παράδειγμα πίστης στη ζωή και στον επίμονο αγώνα να την κάνουμε καλύτερη όχι μόνο για εμάς και για τους άλλους. Επιμένει να τάσσεται στο φως και να το χρησιμοποιεί όπως ο Χικμέτ "για να φωτίσει και τη νύχτα των γύρω του", όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του.

   Η συγγραφέας δια μέσου του ήρωά της αναδεικνύει την αρχοντιά της αλληλεγγύης εκείνου που δεν περιχαρακώνεται ναρκισσιστικά στο προσωπικό του δράμα, αλλά το αξιοποιεί ως όχημα να κατανοήσει και να συμπονέσει τους γύρω του.

   Ο Θέμης της Λότης Πέτροβιτς υψώνει ηθικό ανάστημα αξιομίμητο και  δικαιώνει τη νιτσεϊκή ρήση που εξαίρει "αυτόν που η ψυχή του είναι πιο βαθιά απ' την πληγή του..." Παράλληλα αποτελεί καταγγελία της περιθωριοποίησης μιας ευπαθούς ομάδας ανθρώπων από μια Πολιτεία που αδιαφορεί και δεν προσαρμόζει τις υποδομές της, ώστε εκείνοι να έχουν τις ευκαιρίες να διεκδικήσουν την αυτονομία και τις κορυφές που αξίζουν.

   Το αξιοθαύμαστο στη Λότη Πέτροβιτς είναι πως όλα αυτά αναδεικνύονται με μια φυσικότητα, χωρίς υπερβολές ή εξιδανικεύσεις... Τους εξιδανικευτικούς τίτλους άλλωστε τους αρνείται και ο ίδιος ο ήρωας προς το τέλος του έργου...  Ο έρωτας στο βιβλίο είναι από τους πλέον συγκινητικούς, ακολουθώντας πάντα τις ανασφάλειες της εφηβείας και τις αναμενόμενες διακυμάνσεις, χαρίζοντας όμως μικρές στιγμές που αναδεικνύουν το θυσιαστικό μεγαλείο του.

     Φυσικά δεν απουσιάζει η ποιητική διάθεση κι η απογειωτική του φύση, ενορχηστρωμένα από υπέροχα τραγούδια, όπως το αριστουργηματικό Λιανοτράγουδο του Μάνου Χατζιδάκι...

      Κάποιες στιγμές, το βιβλίο της Πέτροβιτς ίσως φέρει στο νου του πιο έμπειρου αναγνώστη "κάτι" από το best seller Μe Before You της Jojo Moyce, χωρίς μίμηση φυσικά και αφήνοντας διαφορετικό μήνυμα  από εκείνο.

      Η Αμίλητη Αγάπη είναι λουσμένη στο φως του "ξανθού ήλιου" που πάντα υπόσχεται μια νέα ημέρα, φιλοτεχνημένη από τα χρώματα της αγάπης. Μια ξεχωριστή ρομαντική ιστορία με πολλαπλά κοινωνικά κι ανθρωπιστικά μηνύματα, που σίγουρα θα συγκινήσει και είναι ιδανικό ανάγνωσμα για εφήβους, αλλά και για ενήλικες ακόμη από μια Λότη Πέτροβιτς που καθιστά την πένα της ακούραστη παραστάτιδα στις αγωνίες της κοινωνίας...