Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη
Εκεί στην άκρη του ουρανού, υπάρχει ένα μεγάλο χαρούμενο περιβόλι.
Παίζουν δώδεκα παιδιά, τα εγγόνια του παππού χρόνου, οι μήνες. Τους αρέσει πολύ
το τρέξιμο κι άλλοι τρέχουν με τριάντα κι άλλοι με τριάντα μία ημέρες. Ο
παππούς θέλει πάντα μέσα σε ένα χρόνο να έχουν τρέξει συνολικά 365 μέρες. Όταν
μια μέρα ο Φλεβάρης, το δεύτερο εγγόνι του, λαβώνεται στο ένα του πόδι, τα
πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν. Δεν μπορεί πια να τρέξει όπως πριν και
καταφέρνει να φτάσει μόνο μέχρι την εικοστή όγδοη μέρα του. Οι άλλοι μήνες
αρχίζουν τότε να μην τον παίζουν και να το φωνάζουν Κουτσοφλέβαρο. Εκείνος
πληγώνεται πολύ και κλείνεται στο σπίτι του παππού. Ο καιρός περνάει και οι
άλλοι μήνες αρχίζουν να νοιώθουν στενάχωρα για την συμπεριφορά τους, σαν να
μετάνιωσαν για τη σκληρή στάση απέναντι στον αδελφό τους και προσπαθούν να
βρουν τρόπο να τον βάλουν ξανά στο παιχνίδι τους. Δύο από τα πιο μεγάλα τους
αδέλφια συμφωνούν μεταξύ τους να τρέξουν δυο μέρες παραπάνω κι έτσι ο χρόνος να
είναι σωστός και ο Φλεβάρης χαρούμενος. Το γέλιο στον πληγωμένο μήνα επιστρέφει
και μαζί του και χίλιες δύο ιδέες για κατασκευές της Αποκριάς. Κι όλοι γέλασαν
με τα μασκαρέματα του και θαύμασαν τον χαρταετό που τους έφτιαξε. Η χαρά του
Φλεβάρη ήταν τόσο μεγάλη που κατάφερε να τρέξει είκοσι εννιά μέρες τούτη τη
φορά και αυτό θα συνέβαινε από τώρα και στο εξής κάθε τέσσερα χρόνια. 
Επίκαιρη και πολυαγαπημένη ιστορία της δικής μας Λότης
Πέτροβιτς που θυμόμαστε κάθε χρόνο αρχές του Φλεβάρη και «παίζουμε » πολύ
με τα παιδιά στα σχολεία. Μια ιστορία με πολύ ζωντανή εικονογράφηση από την Μάρω
Αλεξάνδρου. Για παιδιά που είναι λίγο διαφορετικά χωρίς να είναι ούτε
καλύτερα ούτε χειρότερα λόγω κάποιου μικρού κινητικού τους προβλήματος. Ίσως
μάλιστα να είναι και πιο χαρισματικά. Όμως τα παιδιά έχουν τους δικούς τους
νόμους και συμπεριφορές και βλέπουν τα πράγματα απλά, αληθινά και χωρίς να το
καταλάβουν μερικές φορές πληγώνουν τα άλλα. Η αθωότητα, η παρόρμηση και η
ηλικία τους γνωρίζουμε όλοι πως τα κάνουν να αλλάζουν πολύ γρηγορά διάθεση και
συναισθήματα. Έτσι λοιπόν αν και έχουν μαλώσει με τον φίλο τους το παιχνίδι
μετρά από λίγο αρχινά ξανά και όλα τα προηγούμενα ξεχνιούνται μονομιάς.
Μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Κουτσοφλέβαρο, του μήνες όλου
του χρόνου και να ασχοληθούμε με τους αριθμούς και τα μαθηματικά γενικότερα. Να
αναφερθούμε σε συμπεριφορές που πληγώνουν ή αντίστοιχα δίνουν χαρά, για
συναισθήματα και λέξεις που πάντα πρέπει να προσέχουμε πως και γιατί τις λέμε.
* Λότη
Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
εικ: Μάρω
Αλεξάνδρου, εκδ. Ψυχογιός
Δημοσιεύτηκε
στο:
