«Ο Μάρτης γεννήθηκε μια μέρα δροσερή στη χώρα του παππού του
τού Χρόνου. Μητέρα του ήταν η ΄Ανοιξη και πατέρας του ήταν το Κρύο. Του Μάρτη
οι γονείς, ωστόσο, μόλις ήρθε ο γιος τους στον κόσμο, αποφάσισαν να χωρίσουν.
΄Αλλαξε λοιπόν σπίτι το Κρύο και δε ζούσε πια με την ΄Ανοιξη…
- Το έλεγα στη
θυγατέρα μου εγώ, κουβέντιαζε ο Χρόνος με τ’ άλλα του τα παιδιά. Της το έλεγα
πως με το Κρύο δε θα ταιριάσει, αλλά εκείνη δε μ’ άκουγε…
- Το βρίσκω κι εγώ
πολύ φυσικό που δεν τα πήγαν καλά, συμφωνούσε με τον πατέρα του το Καλοκαίρι.
Μάλωναν όλη την ώρα οι δυο τους. Η ΄Ανοιξη φούντωνε και το Κρύο δεν υποχωρούσε
καθόλου!
- Ε, ας υποχωρούσε
λίγο η αδερφή μας, έλεγε τη γνώμη του και το Φθινόπωρο. Ας έριχνε λίγο νερό στο
κρασί της…
- Η ΄Ανοιξη δεν
έχει πολύ νερό, ούτε δικό της κρασί σαν του λόγου σου, έπαιρνε το μέρος της ο
Χειμώνας. Παρόλο που το κρύο είναι φίλος μου, εγώ νομίζω πως δεν της ταίριαζε
διόλου. Κρύο και ΄Ανοιξη πού ξανακούστηκε; Σωστά τ’ αποφάσισαν να χωρίσουν.
Σωστά ή λάθος, ο
Μάρτης βρέθηκε ξαφνικά με δυο σπίτια. ΄Ετσι, πότε ήθελε να μένει με τον πατέρα
και πότε με τη μητέρα του.
- Θεότρελος τούτος
ο μήνας! θύμωναν οι θείοι μαζί του. Ας διαλέξει επιτέλους: Κρύο ή ΄Ανοιξη;…»
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα παιδιά της ΄Ανοιξης» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες, Πατάκης 1988,
20η έκδοση 2016. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)
