Όταν γεννήθηκε ο Φλεβάρης, ο
αδερφός του ο Γενάρης του έκανε δώρο ένα μπαλάκι από χιόνι.
«Τρώγε να μεγαλώσεις, για να μπορείς να παίξεις με τον αδερφό σου» του
έλεγε κάθε τόσο η μαμά του, η Παγωνιά. «Μόλις μάθεις να τρέχεις, θα παίξετε
χιονοπόλεμο, κυνηγητό και κρυφτό».
Ο Φλεβάρης ωστόσο αργούσε να μάθει να
τρέχει. Ούτε να περπατήσει καλά καλά δεν μπορούσε. Το γιατί δεν το είχε
προσέξει κανείς στην αρχή. ΄Επειτα, πρώτος το παρατήρησε ο πατέρας του, ο Χειμώνας.
«Γυναίκα» είπε στην Παγωνιά «το παιδί μας
το δεύτερο θαρρώ πως γεννήθηκε λίγο κουτσό. Να δεις που δε θα μπορέσει να
τρέξει σαν μήνας κανονικός…»
«Να φωνάξουμε γρήγορα ένα γιατρό!» ανησύχησε η Παγωνιά. «Να φέρουμε τον καλύτερο!»
΄Ετσι ο Χειμώνας φώναξε τον πατέρα του,
γιατί όλος ο κόσμος ξέρει πως ο πιο καλός γιατρός είν’ ο Χρόνος...
(Από το βιβλίο «Τα παιδιά του
Χειμώνα» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12
μήνες, Πατάκης, 20η έκδοση 2018. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)
