Όχι, ο Αγιοβασίλης δεν φορούσε
πάντα κόκκινα πριν του βάλει κόκκινη στολή η Κόκα Κόλα! Εκτός αν είναι…
καλοκαιρινός!
- Λοιπόν, κυρίες μου, ακούστε πότε
πρωτοφόρεσε κόκκινη στολή ο Αγιοβασίλης, σοβαρεύεται πραγματικά ο Απελλής.
Κάθεται δίπλα τους, σε μια ψηλή καρέκλα, κι αρχίζει να διαβάζει από το βιβλίο που κρατάει:
Κάθεται δίπλα τους, σε μια ψηλή καρέκλα, κι αρχίζει να διαβάζει από το βιβλίο που κρατάει:
«Τα
ροδοκόκκινα μάγουλα, το πλατύ χαμόγελο, την εικόνα της καλοπέρασης και της
αισιοδοξίας την απόκτησε ο Αγιοβασίλης τον 20ο αιώνα. Έτσι τον είχε
φανταστεί πρώτος ο αμερικανός σκιτσογράφος Τόμας Ναστ. Αργότερα, το 1931 συγκεκριμένα, η
αμερικανική εταιρία αναψυκτικών Κόκα Κόλα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει στη
χειμωνιάτικη διαφημιστική της εκστρατεία τον Αγιοβασίλη –τον Σάντα Κλάους,
όπως τον αποκαλούν οι Αμερικανοί και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι. Ανέθεσε
λοιπόν σε άλλο αμερικανό καλλιτέχνη, τον Χάντον Σάνμπλομ, να τον σχεδιάσει. Κι
εκείνος αποφάσισε να του φορέσει ρούχα με το χρώμα της Κόκα Κόλα. Έτσι
απόκτησε ο Αγιοβασίλης-Σάντα Κλάους το κόκκινο κοστούμι του, το κόκκινο σκουφί,
τη μαύρη ζώνη και τις μαύρες μπότες. Όσο για τη μεγάλη του κοιλιά...»
- Ο δικός μου δεν έχει
καθόλου μεγάλη κοιλιά! πετιέται αμέσως η Νεφέλη, έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Κι
εμένα δε με νοιάζει καθόλου από πότε φοράει κόκκινα. Με νοιάζει που δε με
πιστεύετε, άμα σας λέω πως...
- Μα, ποιος δικός σου; την κόβει η ΄Ολγα.
- Ο καλοκαιρινός! Δεν τα είπαμε; αποκρίνεται ο Απελλής για λογαριασμό
της.
- Δεν καταλαβαίνω τίποτα, σηκώνει τους ώμους η
΄Ολγα.
- Θα καταλάβεις όταν θα σου
εξηγήσει η ίδια, τη βεβαιώνει εκείνος και σηκώνεται. Από μένα μάθατε αρκετά
σήμερα. ‘Ωρα να φεύγω, με περιμένουν τα παιδιά στο λόφο.
Αρπάζει από την καρέκλα το
σακιδιάκι του, από το πάτωμα την μπάλα...
- Κι άμα φανεί ο
καλοκαιρινός Αγιοβασίλης, πέστε του να μου αφήσει μια καινούρια μπάλα για
μπάσκετ, σας παρακαλώ! λέει φεύγοντας και κλείνει πίσω του την εξώπορτα.
Η ΄Ολγα κατσουφιάζει.
Η ΄Ολγα κατσουφιάζει.
- Αλήθεια λέει ο Απελλής για
τη στολή του Αγιοβασίλη, γιαγιά; ρωτάει η Νεφέλη βουρκωμένη.
- Αλήθεια, κοριτσάκι μου. Το έχω ακούσει κι εγώ αυτό για τον Σάντα
Κλάους, όπως τον λένε οι ξένοι τον Αγιοβασίλη.
- Και γιατί τον λένε έτσι;
θέλει να μάθει η Νεφέλη.
- Σάντα σημαίνει άγιος,
αποκρίνεται η γιαγιά. Και το Κλάους είναι ό,τι απόμεινε από το πραγματικό, το
ελληνικό του όνομα Νικόλαος.
- Ότι «Κλάους» είναι το
«Νικόλαος» στα γερμανικά το ξέρω, πετιέται η ΄Ολγα, γιατί της μαθαίνει
γερμανικά ο μπαμπάς της, που είναι μισός ΄Ελληνας και μισός Αυστριακός.
- Μα τι «Νικόλαος»; απορεί η
Νεφέλη, Για τον Αγιοβασίλη δε μιλάμε;
- Εμείς, ναι, μπορεί να μιλάμε για τον ΄Αγιο Βασίλειο, οι
ξένοι όμως τον λένε ‘Αγιο Νικόλαο κι αυτός θεωρούν ότι τους φέρνει τα δώρα την
εποχή των Χριστουγέννων, εξηγεί αμέσως η γιαγιά.
Η Νεφέλη δεν καταλαβαίνει.
Πώς γίνεται δηλαδή να έχει δυο ονόματα ο ίδιος άγιος; Κάτι λάθος πρέπει να
κάνουν οι μεγάλοι. Μήπως τότε γράφει λάθος και το βιβλίο του Απελλή για τα
κόκκινα ρούχα;
Όπως και να τον λένε πάντως
αυτόν που φέρνει τα δώρα, η Νεφέλη για ένα πράγμα είναι σίγουρη: Ότι τον είδε
με τα ίδια της τα μάτια να περνάει από το απέναντι πεζοδρόμιο. Κι ας μην είναι
Χριστούγεννα. Κι ας είναι Ιούνιος!...
(Απόσπασμα
από το βιβλίο Το μυστήριο του
Καλοκαιρινού Αγιοβασίλη
Περισσότερα:
