Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2019

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη: Ο χορός του Μαύρου Πελαργού


 
 Ένας παππούς «Καπετάνιος», του Φάνη ο παππούς είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της υπέροχης ιστορίας. Ένας παππούς που θέλοντας να κάνει τα δικά του, εξαφανίζεται ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι δικοί του άνθρωποι. Κι αφού ειδοποιηθούν όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες για την εξαφάνιση ηλικιωμένου, ο δωδεκάχρονος Φάνης που από την αγωνία του δεν μπορεί να ησυχάσει, θυμάται το τετράδιο του παππού του. Το τετράδιο που είναι αφιερωμένο σε αυτόν και έχει μέσα του τη ζωή του παππού, μικρά και μεγάλα μυστικά της. Μια ζωή που όμως περιλαμβάνει και την νεότερη ιστορία της Ελλάδας, του κόσμου, την καθημερινότητα των ανθρώπων που είναι εξίσου σημαντική όσο και τα μεγάλα γεγονότα που συχνά σημαδεύουν τόπους. Κι είναι γεμάτο το τετράδιο Ιστορία και ιστορίες, ταξίδια, συναισθήματα, σκέψεις, εξομολογήσεις, περιπέτειες. Πόσες ιστορίες πόσα πράγματα γραμμένα με τον ανεπανάληπτο τρόπο και πένα της Λότης Πέτροβιτς



Πόντιοι, ξεριζωμός, έθιμα, συνήθειες και όλα κάτω από τα βήματα και τα φτερά του μοναδικού πουλιού του τόπου τους, του μαύρου πελαργού. Μια ολόκληρη ζωή και την ίδια στιγμή, το σήμερα. Μια σχέση παππού και εγγόνου, σχέσεις οικογένειας που είναι δεμένη, αγαπημένη και που νοιάζεται πραγματικά ο ένας για τον άλλο. Φιλίες που αντέχουν στο χρόνο όπως του παππού με τον Πέτρο. Σχέσεις αγάπης και ζωής όπως της γιαγιάς και του παππού του Φάνη που ο ένας υπάρχει μόνο για τον άλλο κι ας έχουν περάσει δεκάδες χρόνια συμβίωσης, χαράς, θλίψης, απωλειών και επανασυνδέσεων. 

Αυτό το βιβλίο είναι ένα μικρό διαμαντάκι, όπως όλα τα εφηβικά βιβλία της κ. Λότης. Είναι μια ιστορία και πολλές συγχρόνως, που μας μαθαίνουν με πολύ ιδιαίτερο τρόπο το πρόσφατο παρελθόν του τόπου μας. Το΄χα μαζί μου αυτό το βιβλίο στα ταξίδια μου φέτος το καλοκαίρι. Γύρισε μαζί μου, όλη την Ιταλία, μπήκε σε αεροπλάνα, τραίνα, λεωφορεία…Ταξίδεψε ίσαμε την Θεσσαλονίκη και σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Αθήνα. Σας προσφυγάκι που έψαχνε σπίτι και τόπο να μείνει. Έτσι και αλλιώς από μόνος είναι ταξιδιάρικο πουλί, αποδημητικό ο μαύρος πελαργός με το κόκκινο ράμφος. Το διάβαζα μόνο κατά τη διάρκεια ταξιδιών και προσπαθούσα ακόμα κι εγώ να καταλάβω το γιατί. Μάλλον επειδή δεν ήθελα να τελειώσει. Ίσως γιατί ήταν ένα βιβλίο που είχε μέσα του ταξίδι άγνωστο και γεμάτο ανατροπές. Το πιο υπέροχο απ’ όλα ήταν πως το διάβαζαν συγχρόνως και όλοι όσοι ταξιδεύαμε μαζί με διαφορετική ηλικία ο καθένας τους. Κι όλοι συμφωνήσαμε στο τέλος πως ήταν από τα καλύτερα αναγνώσματα του καλοκαιριού! 



Μια ιστορία που είναι αληθινή κι έγινε μυθιστόρημα. Μια ιστορία που δεν θα αφήσει κανένα σας ασυγκίνητο ή χωρίς να νιώσει το μεγαλείο των συναισθημάτων της και των ισχυρών σχέσεων που περιγράφει. 

Ψάξτε το, κυκλοφορεί και περισσότερα για την υπόθεσή του θα βρείτε εδώ: http://www.patakis.gr/viewshop... 
Και αν το συνδυάσετε με μουσική διαβάζοντάς το, προτείνω: Τomaso Αlbinoni adagio in G minor : 

Δημοσιεύτηκε στο https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-14-09-2019-1042648?fbclid=IwAR02Uo9f81y_OnAie50EuZg8Tu1xpb_OdB-ABGj7eY3o9XUdsK9ZedScYQ4