 |
| Τέσυ Μπάιλα |
Αμίλητη
Αγάπη
(Εκδ. Πατάκη, 2014)*
Τρεις
φίλοι, ο Θέμης, η Όλγα, η Ειρήνη. Ανάμεσά τους μια μεγάλη φιλία και μια αγάπη σιγαλή,
αμίλητη, ταυτόχρονα απέραντη και ανιδιοτελής, έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι
η αγάπη. Τα συναισθήματά τους θα τους ενώσουν σε μια κοινή πορεία, σε μια φιλία
που θα σταθεί απέναντι στα κοινωνικά φαινόμενα της εποχής. Ο σχολικός
εκφοβισμός, η βία, ο νεοναζισμός, ο ρατσισμός, η βαναυσότητα, όλα όσα
διαχρονικά καλείται να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία είναι μερικά από τα
θέματα, τα οποία πραγματεύεται η Λότη Πέτροβιτς στο βιβλίο της: «Αμίλητη
Αγάπη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Γνώριμοι από παλαιότερα βιβλία της Λότης
Πέτροβιτς οι ήρωες αυτού του βιβλίου στέκονται με ειλικρίνεια μπροστά από τον
αναγνώστη και τον καλούν να σκεφτεί τη δική του θέση απέναντι στις αδικίες και
στην κοινωνική έκπτωση.
Ο Θέμης είναι ένα αγόρι διαφορετικό αφού
ζει, ονειρεύεται και δημιουργεί πάνω σε
μια αναπηρική καρέκλα. Καθηλωμένος αλλά αποφασισμένος να συμπορευτεί με τους
υπόλοιπους ανεξάρτητα από τις προσωπικές του δυσκολίες. Η Ειρήνη θα τον
ερωτευτεί κι εκείνος θα την αγαπήσει παράφορα αλλά η αγάπη τους θα παραμείνει
σιωπηλή, ανομολόγητη, απροσδόκητα αμίλητη, αφού και οι δύο μόνο στο τέλος θα
παραδεχτούν ο ένας στον άλλο το θορυβώδες απόηχο της σιωπής αυτής. Ο αναγνώστης
θα αφουγκραστεί πόσο ισχυρός μπορεί να είναι ο δεσμός της αγάπης. Εκείνης της αγάπης που είναι ικανή να σβήσει
κάθε πιθανή ατέλεια, οποιοδήποτε συναίσθημα μειονεξίας μπορεί να νιώσει κάποιος
όταν βιώνει μια σωματική αναπηρία.
Οι διαπλαστικές ικανότητες μιας αφήγησης
έχουν συχνά τη δύναμη να μεταφέρουν στον αναγνώστη τις εμπειρίες, τις αξίες και
τα διδάγματα εκείνα που μπορούν να μορφοποιήσουν, σε μεγάλο βαθμό, την
προσωπικότητά του. Ο αναγνώστης τούτου του βιβλίου θα εφοδιαστεί με το ήθος της
διαφορετικότητας του Θέμη και θα τολμήσει νέα κινήματα ψυχής, συμμετέχοντας σε
μια διαδικασία αφομοίωσης των ηθικών εκείνων αξιών που φέρουν οι γενιές και τον
τρόπο με τον οποίο αντιδρούν, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν τη βία, το
ρατσισμό, την αναπηρία, είτε πρόκειται για σωματική είτε, κυρίως, για την
ανέλπιδη πνευματική που μαστίζει την κοινωνία μας.
Η συγγραφέας καταπιάνεται πάντα με θέματα
που απασχολούν τον έφηβο, θέματα κοινωνικά που με μαεστρία γίνονται η αφορμή
για μια εφοδιαστική ανάγνωση και καταγράφει μέσα από αυτά, τον παλμό του
εφηβικού προβληματισμού, με τρόπο αβίαστο αλλά ισχυρό. Συναρμολογεί λέξεις, μέσα
στις οποίες η ελληνική γλώσσα ζωντανεύει λιτά και απολαυστικά.
Το βιβλίο είναι γραμμένο με τη φρεσκάδα
και την ορμή της νεανικής εκφοράς. Μεταδίδει έτσι την αισιοδοξία της νεότητας
των ηρώων του και ταυτόχρονα προβληματίζει και ανασταίνει συναισθήματα και
εμπειρίες. Και μοιάζει να αρέσκεται η συγγραφέας σε ένα παιχνίδι με τον
αναγνώστη της, κατατάσσοντάς το στην εφηβική λογοτεχνία. Επειδή, ενώ το βιβλίο
προορίζεται για τους εφήβους, αναμφίβολα
είναι ένα ανάγνωσμα που μπορεί να λειτουργήσει με τον ίδιο μορφωτικό
τρόπο και στους ενήλικες αναγνώστες του και η Λότη Πέτροβιτς
Ανδρουτσοπούλου στοχεύει εξίσου και σ’ αυτούς
με τη βαθιά συναίσθηση ότι μόνο όταν ξαναβρούμε την εφηβική αθωότητα μέσα μας
μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε να αλλάξουμε ό,τι δεν αποδέχεται η
συνείδησή μας.
Εξάλλου, διαβάζεται από όλους με το ίδιο,
αμείωτο ενδιαφέρον και γίνεται η αφορμή για ένα πλούσιο αναγνωστικό ταξίδι.
Άλλωστε, η φιλία, η αγάπη, η συνοδοιπορία, η ειλικρίνεια, η αισιοδοξία, η
αλληλεγγύη, η αρμονική συνύπαρξη, η πνευματική και συναισθηματική ανάταση, η ελπίδα
και ο αλτρουισμός είναι αξίες, οι οποίες μπορούν και ίσως είναι απολύτως
αναγκαίο στις μέρες μας, να επαναπροσδιοριστούν σε κάθε αναγνωστική ομάδα, σε
ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών, κάτι που,
είναι σίγουρο, η συγγραφέας έχει κατά νου, όταν γράφει τα βιβλία της.
*Δημοσιεύτηκε
στο ηλ. περιοδικό:
