«Σωστός βιβλιοφάγος αυτό το παιδί»
έλεγαν οι μεγάλοι για μένα, όταν ήμουν μικρή. Γιατί «καταβρόχθιζα» πραγματικά
το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Νομίζω μάλιστα πως η τροφή αυτή ήταν που με κράτησε
τελικά στη ζωή τα δύσκολα εκείνα χρόνια, μια εποχή όπου τα συνηθισμένα τρόφιμα
ήταν στον τόπο μας δυσεύρετα (αν διαβάσει κανείς το βιβλίο μου Ο καιρός της σοκολάτας [1] θα καταλάβει για ποια εποχή σας μιλάω).
΄Ωσπου μια μέρα τα βιβλία για παιδιά που
υπήρχαν τότε στο σπίτι μας, αλλά κι εκείνα που τύχαινε να μου χαρίσουν φίλοι
και συγγενείς, τελείωσαν όλα!
Μ’ έπιασε απελπισία Η «βιβλιοπείνα» μου
ήταν φοβερή!
Την άλλη μέρα βλέπω τη μητέρα μου έτοιμη
να βγει για ψώνια. «Ευκαιρία!» συλλογίζομαι. Και της λέω με λαχτάρα: «Μαμά, θα
μου αγοράσεις ένα βιβλίο αν περάσεις από κανένα βιβλιοφαγείο;»
Τι ήταν να το ξεστομίσω; Ξελιγώθηκε στα
γέλια ο αδερφός μου μόλις άκουσε πώς το είπα το βιβλιοπωλείο κι άρχισε τις
συνηθισμένες κοροϊδίες που ακούνε τα μικρότερα παιδιά από τ’ αδέρφια τους τα μεγαλύτερα
όταν κάνουν λάθη!

![]() |
Αυτή θα ήταν η ιδανική είσοδος! |
Εγώ πάντως
όλο κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα δούμε ν’ ανοίγει το πρώτο «βιβλιοφαγείο»! Και το μαγαζί των ονείρων μου να
γίνεται πραγματικότητα!
(Δημοσιεύτηκε στο σχολικό ημερολόγιο των Βιβλιοφάγων 2008 - 2009, Εκδόσεις
Πατάκη)