Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη: Ο χορός του Μαύρου Πελαργού

 

 Ένας παππούς «Καπετάνιος», του Φάνη ο παππούς είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της υπέροχης ιστορίας. Ένας παππούς που θέλοντας να κάνει τα δικά του, εξαφανίζεται ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι δικοί του άνθρωποι. Κι αφού ειδοποιηθούν όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες για την εξαφάνιση ηλικιωμένου, ο δωδεκάχρονος Φάνης που από την αγωνία του δεν μπορεί να ησυχάσει, θυμάται το τετράδιο του παππού του. Το τετράδιο που είναι αφιερωμένο σε αυτόν και έχει μέσα του τη ζωή του παππού, μικρά και μεγάλα μυστικά της. Μια ζωή που όμως περιλαμβάνει και την νεότερη ιστορία της Ελλάδας, του κόσμου, την καθημερινότητα των ανθρώπων που είναι εξίσου σημαντική όσο και τα μεγάλα γεγονότα που συχνά σημαδεύουν τόπους. Κι είναι γεμάτο το τετράδιο Ιστορία και ιστορίες, ταξίδια, συναισθήματα, σκέψεις, εξομολογήσεις, περιπέτειες. Πόσες ιστορίες πόσα πράγματα γραμμένα με τον ανεπανάληπτο τρόπο και πένα της Λότης Πέτροβιτς…

Πόντιοι, ξεριζωμός, έθιμα, συνήθειες και όλα κάτω από τα βήματα και τα φτερά του μοναδικού πουλιού του τόπου τους, του μαύρου πελαργού. Μια ολόκληρη ζωή και την ίδια στιγμή, το σήμερα. Μια σχέση παππού και εγγόνου, σχέσεις οικογένειας που είναι δεμένη, αγαπημένη και που νοιάζεται πραγματικά ο ένας για τον άλλο. Φιλίες που αντέχουν στο χρόνο όπως του παππού με τον Πέτρο. Σχέσεις αγάπης και ζωής όπως της γιαγιάς και του παππού του Φάνη που ο ένας υπάρχει μόνο για τον άλλο κι ας έχουν περάσει δεκάδες χρόνια συμβίωσης, χαράς, θλίψης, απωλειών και επανασυνδέσεων. 

Αυτό το βιβλίο είναι ένα μικρό διαμαντάκι, όπως όλα τα εφηβικά βιβλία της κ. Λότης. Είναι μια ιστορία και πολλές συγχρόνως, που μας μαθαίνουν με πολύ ιδιαίτερο τρόπο το πρόσφατο παρελθόν του τόπου μας. Το΄χα μαζί μου αυτό το βιβλίο στα ταξίδια μου φέτος το καλοκαίρι. Γύρισε μαζί μου, όλη την Ιταλία, μπήκε σε αεροπλάνα, τραίνα, λεωφορεία…Ταξίδεψε ίσαμε την Θεσσαλονίκη και σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Αθήνα. Σας προσφυγάκι που έψαχνε σπίτι και τόπο να μείνει. Έτσι και αλλιώς από μόνος είναι ταξιδιάρικο πουλί, αποδημητικό ο μαύρος πελαργός με το κόκκινο ράμφος. Το διάβαζα μόνο κατά τη διάρκεια ταξιδιών και προσπαθούσα ακόμα κι εγώ να καταλάβω το γιατί. Μάλλον επειδή δεν ήθελα να τελειώσει. Ίσως γιατί ήταν ένα βιβλίο που είχε μέσα του ταξίδι άγνωστο και γεμάτο ανατροπές. Το πιο υπέροχο απ’ όλα ήταν πως το διάβαζαν συγχρόνως και όλοι όσοι ταξιδεύαμε μαζί με διαφορετική ηλικία ο καθένας τους. Κι όλοι συμφωνήσαμε στο τέλος πως ήταν από τα καλύτερα αναγνώσματα του καλοκαιριού! 

Μια ιστορία που είναι αληθινή κι έγινε μυθιστόρημα. Μια ιστορία που δεν θα αφήσει κανένα σας ασυγκίνητο ή χωρίς να νιώσει το μεγαλείο των συναισθημάτων της και των ισχυρών σχέσεων που περιγράφει. 

Ψάξτε το, κυκλοφορεί και περισσότερα για την υπόθεσή του θα βρείτε εδώ: http://www.patakis.gr/viewshop... 

Και αν το συνδυάσετε με μουσική διαβάζοντάς το, προτείνω: Τomaso Αlbinoni adagio in G minor : 

Δημοσιεύτηκε στο https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-14-09-2019-1042648?fbclid=IwAR02Uo9f81y_OnAie50EuZg8Tu1xpb_OdB-ABGj7eY3o9XUdsK9ZedScYQ4

και στο https://www.fractalart.gr/taxidia-stin-istoria/

Julie Vaio: Η χαρά, η αγάπη και τα δάκρυα

Το βιβλίο "Η χαρά, η αγάπη και τα δάκρυα" της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου είναι ένα σπονδυλωτό παραμύθι, τόσο τρυφερό, όπως εκείνα που θα μας έλεγε η γιαγιά μας. 

Η πρώτη ιστορία έχει τίτλο «Πού βρίσκεται η χαρά». Σε αυτή ο φθονερός τύραννος μιας πολιτείας έχει αφαιρέσει κάθε χαρά από τους υπηκόους του, καθώς απαιτεί όλο και υψηλότερους φόρους, ενώ επιδεικνύει τη σκληρότητά του φυλακίζοντας όλους όσοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν.  

Στην πρώτη ιστορία, με τίτλο «Πού βρίσκεται η χαρά», έχουμε έναν σκληρό και φθονερό τύραννο που κάνει τους υπηκόους του δυστυχισμένους, φυλακίζοντάς τους για φόρους που δεν μπορούν να πληρώσουν. Στην πορεία όμως διαπιστώνει πως αν τους κλείσει όλους σε κελί, δε θα του πληρώνει κανένας φόρο! Χάρη στον σύμβουλό του, υλοποιεί μια ιδέα κι έτσι ξετυλίγεται ένα τρυφερό παραμύθι γύρω από τη χαρά. Τα παιδιά διαπιστώνουν μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια πώς και γιατί τα πλούτη δε φέρνουν ευτυχία και πώς μπορούν να είναι χαρούμενα και ικανοποιημένα δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάνε, με ελάχιστα αγαθά στην κατοχή τους. 

Ακολουθώντας την παραίνεση του συμβούλου του, διοργανώνει μία γιορτή για τους υπηκόους του, στην οποία, ωστόσο, κανείς δεν θα διασκεδάζει. Ο τύραννος, οργισμένος που δεν υπακούουν τις εντολές του, θα ζητήσει ουσιαστικά τη θυσία κάποιου, ώστε να γλιτώσουν οι υπόλοιποι. Όταν ο Νικήτας, ο πρωταγωνιστής των ιστοριών, κατορθώσει να φέρει εις πέρας την αποστολή του, ο τύραννος, ακολουθώντας τη δομή της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, θα διαπράξει ύβριν, η οποία θα οδηγήσει στην τίσιν, την ολοκληρωτική συντριβή του. 

Η δεύτερη ιστορία τιτλοφορείται «Πού κρύβεται η αγάπη» και σε αυτή ακολουθούμε τον Νικήτα, που προσπαθεί να συναγωνιστεί άρχοντες και βασιλιάδες για την αγάπη της πανέμορφης Ερμιόνης. Παρότι πολλές κοπέλες θα θαμπώνονταν από τα πλούτη και τα δώρα, η Ερμιόνη έχει τα δικά της κριτήρια για το ποιος είναι εκείνος που πραγματικά την αγαπά... 

Στην τελευταία ιστορία, βλέπουμε τον Νικήτα που αποχωρίστηκε προσωρινά την Ερμιόνη λίγο πριν το γάμο τους, ώστε να μάθει «Πού πηγαίνουν τα δάκρυα όταν στεγνώνουν». Αφού γυρίσει πολλούς τόπους και θάλασσες, θα συναντήσει τελικά ένα μικρό ψαράκι, που θα του αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό. 

Το βιβλίο είναι καλογραμμένο και με πλούσιο λεξιλόγιο, με ρυθμό και επαναλήψεις που θυμίζουν έντονα τα παραδοσιακά παραμύθια, ενώ η ιστορία  υποστηρίζεται θαυμάσια από τις ιδιαίτερες εικόνες της Κατερίνας Βερούτσου (που συνδυάζουν κλασικά και αναγεννησιακά στοιχεία), οι οποίες αποτέλεσαν σημείο συζήτησης με τον 4χρονο γιο μου. 

Julie Vaio

Δημοσιεύτηκε στο https://abookadaygr.blogspot.com/2019/08/i-xara-i-agapi-kai-ta-dakrya.html?fbclid=IwAR0ff69DQoc4SFn-PDhY9_aFoZsBJhAC7rBHhb1-Yq9o2EbZ2croGYlemY4

Λέλα Καραγιάννη (1898-8.9.1944)

 «… Πως έτσι έγινε στ' αλήθεια, ότι έτσι, πιασμένες χέρι χέρι να έχουνε στήσει χορό, έτσι τις σκότωσαν οι μαύροι δράκοι με τα πολυβόλα, το είπε στις θείες μου η κυρία Γλυκόζη. Στο διπλανό δωμάτιο κάθισαν, "σιγά, μην ακούσει και ταραχτεί το παιδί", έλεγε η θεία Αργυρή, αλλά εγώ τ' άκουσα όλα. 'Ητανε, λέει, μαζί και η Μπουμπουλίνα, που έστελνε με καΐκια στη Μέση Ανατολή Εγγλέζους κι 'Έλληνες αγωνιστές. Ναι, κι εκείνη μαζί με την 'Ολγα στα πολυβόλα μπροστά, κι άλλες τρεις τέσσερις κοπέλες και άντρες πολλοί... "Σταθείτε περήφανοι σαν 'Έλληνες", είπε η Μπουμπουλίνα στους άντρες. "Πιαστείτε να χορέψουμε σαν τις Σουλιώτισσες", φώναξε ύστερα στις γυναίκες. Kι έτσι, χορεύοντας, έσβησαν μία μία. ΄Ετσι. Χορεύοντας…»

 (Τραγούδι για τρεις, σελ. 165-166)

 http://www.i-read.i-teen.gr/book/tragoydi-gia-treis

http://www.loty.gr/mythistorima_analyt_7.htm )