Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Οι λύκοι που τρώνε το φεγγάρι…




… Η έκλειψη άρχισε στην ώρα της. Κι όταν η σκιά της γης φαινόταν να έχει καταπιεί ένα κομμάτι απ’ τη σελήνη, αποφάσισε ο παππούς να εμπλουτίσει διαφορετικά τις γνώσεις μου για τη Μυθολογία. Όχι την ελληνική – αυτό ήταν «χωράφι» του πατέρα μου – αλλά τη σκανδιναβική! 

     «Τον καιρό που δούλευα στη Σουηδία,  Φραγκή μου» άρχισε να λέει «τότε, στα χρόνια της δικτατορίας, κάποιοι φίλοι Σουηδοί μού εξήγησαν το λόγο που γίνονται οι εκλείψεις της σελήνης και του ήλιου, σύμφωνα με τη δική τους τη Μυθολογία! 
 
     »Υπάρχουν, λέει, δυο πελώριοι λύκοι που είναι  αδέρφια και τριγυρνούν στον ουρανό μέρα και νύχτα. 

    »Ο ένας λύκος, που τον λένε Σκολ, κυνηγάει να φάει το φεγγάρι. 




»Ο αδελφός του ο Χάτι κυνηγάει τον ήλιο. 

»Όποτε τα καταφέρνουν και δαγκώνουν ο καθένας το δικό του θήραμα, εμείς βλέπουμε αντίστοιχα να λείπει ένα κομμάτι πότε από τη σελήνη και πότε από τον ήλιο. Κι αυτό το λέμε έκλειψη!»



(Απόσπασμα από “Το φιλί της λύκαινας”,