ΛΟΤΗ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ: «…τι ακούγεται για τα στοιχεία της Φύσης τη μέρα τη μεγάλη των Θεοφανίων…»

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

«…τι ακούγεται για τα στοιχεία της Φύσης τη μέρα τη μεγάλη των Θεοφανίων…»

«…Τότε η δρυς κατάλαβε πως ήταν ώρα πια για τη δική της τη φωνή. Αναθυμήθηκε την ευλογία την αρχαία που είχε να μαντεύει, να γνωρίζει και να λέει αυτά που πρέπει, όποτε πρέπει, με το θρόισμα της φυλλωσιάς της. Και βάλθηκε να μιλάει στον ασκητή με τον τρόπο που ήξερε.

Πρώτα τον μάλωσε που αποκαλούσε την αμαδρυάδα της πνεύμα κακό κι ακάθαρτο. ΄Ηταν, του είπε, σαν να κατηγορούσε την ψυχή του δέντρου. Αλλά η ψυχή ενός δέντρου, όπως φρονούσε κείνη με τη σοφία που κατείχε, δε γίνεται ποτέ να είναι πονηρή. Όπως δεν είναι πονηρές και οι ψυχές που έχουν όλα τα στοιχεία της Δημιουργίας. Γι΄ αυτό και, έμψυχα όλα καθώς είναι, στις μεγάλες άγιες στιγμές καλούνται από τα κείμενα τα ιερά να υμνήσουν και να ευλογήσουν το Δημιουργό τους. Αν δεν τα είχε πρόχειρα στη μνήμη του, ας διάβαζε ο Λεόντιος, λόγου χάρη, στη Γραφή την ΄Αγια που κρατούσε τα όσ’ ακούγονται στις εκκλησιές το Μέγα Σάββατο, όταν πιστοί και ψάλτες κι ιερείς ψάλλουνε κατανυκτικά τον ύμνο των Τριών Αγίων Παίδων και σύμπασα η φύση αγαλλιάζει :

«Εὐλογεῖτε πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον… Εὐλογεῖτε ὕδατα πάντα τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν… Εὐλογεῖτε ἥλιος καὶ σελήνη, ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ… φῶς καὶ σκότος, νύκτες καὶ ἡμέραι… πᾶς ὄμβρος καὶ δρόσος, πάντα τὰ πνεύματα… πῦρ καὶ καῦμα, ψῦχος καὶ καύσων… δρόσοι καὶ νιφετοί, πάγοι καὶ ψῦχος… πάχναι καὶ χιόνες, ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι… γῆ, ὄρη καὶ βουνοί, καὶ πάντα τὰ φυόμενα ἐν αὐτῇ… πηγαί, θάλασσα καὶ ποταμοί, κήτη καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν τοῖς ὕδασι.... πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας…»