Γράφει ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος στο facebook κι εγώ προσυπογράφω:
"Αφήνω πάντα να καταλαγιάσουν οι εντυπώσεις από την διεθνή έκθεση
βιβλίου, πριν γράψω για αυτήν οτιδήποτε. Η παιδική γωνιά δεν είναι πια
γωνιά, είναι σχεδόν η μισή έκθεση. Η
υπερπαραγωγή στις εκδόσεις παιδικών βιβλίων ξαναγύρισε. Η κρίση άραγε
έφυγε; Επίσης οι εμψυχώσεις που διαμεσολαβούν το βιβλίο στο μικρό
αναγνώστη όλο και πιο εντυπωσιακές. Καπέλα, τούρτες, μαγικά, ακροβάτες,
κιθάρες, χορευτικά … Δεν τα κατηγορώ. Πώς άλλωστε, αφού εγώ πρώτος τα
ξεκίνησα. Ως μέσο, όχι ως αυτοσκοπό. Σημασία έχει όμως εκείνη η
αμείλικτη στιγμή που θα τελειώσουν όλα αυτά, το παιδί θα έχει πάρει το
βιβλίο και θα βρεθούν οι δυο τους στο δωμάτιό του (στα μικρά και η μαμά ή
ο μπαμπάς) για να το διαβάσει. Η μοναχική στιγμή της ανάγνωσης. Και
τότε... ,το βιβλίο γυμνό, θα δείξει την αξία του. Τότε, μόνο αν είναι
αληθινή λογοτεχνία θα μπορεί να φτάσει στην ψυχή του. Μόνο. Αν η έκθεση,
λοιπόν, βοήθησε περισσότερα παιδιά να συναντήσουν τέτοια βιβλία, τότε
ήταν επιτυχημένη".
