Από τον
Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών
κ. Ηρακλή Καλλέργη
Πάτρα, 20 Δεκεμβρίου 2017
Αγαπητή μου
Λότη,
«Το φιλί της
λύκαινας» είναι – όπως εξάλλου και όλα τα προηγούμενα μυθιστορήματά σου –
αριστουργηματικό. Δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω: τα άψογα ελληνικά σου; την
εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή; τη σοφή διαστρωμάτωση των αφηγηματικών επιπέδων;
τον «ωκεανό» γνώσεων, άριστα ενσωματωμένων στην όλη αφηγηματική ροή; Την
ικανότητά σου να «σμιλεύεις» χαρακτήρες αποκαλύπτοντας αθέατες πτυχές της
ανθρώπινης ψυχής; την τρυφερότητα που
εκλύεται στην περιγραφή της σχέσης παππού και εγγονού; την άριστη γνώση της
παιδικής και εφηβικής ψυχής με τα ερωτικά σκιρτήματα τους; τα διάχυτα
οικολογικά μηνύματα, που «εκπέμπει» το κείμενό σου; τον «μίτο» με τον οποίο
συνδέεις και το παρόν μυθιστόρημα με τα προηγούμενα;
Όταν, Λότη μου,
διαπιστώνω ότι στο νέο σου βιβλίου εμφανίζεσαι ενημερωμένη -σε κάπως οπωσδήποτε
προχωρημένη ηλικία- για εντελώς σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις και απόψεις
(διαστρικά ταξίδια, «σωματίδιο του Θεού» κ.ά.) σκέπτομαι πόσο αρμόζει σ’ εσένα
ο πολυσήμαντος στίχος-προτροπή του Σολωμού: «Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα
μάτια της ψυχής μου!».
Η σκέψη σου είναι
«έμπλεως» από έναν τεράστιο πλούτο γνώσεων – ήδη έκαμα λόγο για «ωκεανό
γνώσεων», που καλύπτουν σχεδόν όλο το
φάσμα του επιστητού: γεωγραφία, φυσική, γεωπονική, ιστορία -πολιτική και
διπλωματική-, λαογραφία, μυθολογία,
ποίηση, μουσική και πολλά άλλα είναι αφομοιωμένα σ’ ένα γοητευτικό λεκτικό
αμάλγαμα, σ’ ένα κείμενο που χαρίζει σε όλους στιγμές αληθινής αναγνωστικής
απόλαυσης.
Λότη μου, έχεις
αποσπάει τον ανυπόκριτο θαυμασμό μου. Το τεράστιο συγγραφικό σου έργο, πολύτιμη
κληρονομιά στους «επιγιγνομένους» (ο Σολωμός έχει γράψει: «Φεύγουμ’ εμείς, το
έργο μας για την πατρίδα μένει»), φανερώνει πόσο σκληρά και επίμονα έχεις
εργαστεί για την υλοποίηση των συγγραφικών σου επιδιώξεων, εκμεταλλευόμενη κάθε
στιγμή της ζωής σου.
Έχω τη γνώμη ότι
και εσύ, όπως όλοι οι συγγραφείς που σέβονται τον εαυτό τους, εφαρμόζεις πιστά
κάποια συμβουλή του Ρωμαίου Πλίνιου του Πρεσβύτερου – δεν έχει σημασία αν τη
γνώριζες ή όχι -, που λένε ότι ακολουθούσε απαρέγκλιτα ο πολυγραφότατος
Γρηγόριος Ξενόπουλος: «Nulla dies sine linea = ουδεμία ημέρα χωρίς γραμμή». Με
απλά λόγια: «Δεν πρέπει να περνά καμιά ημέρα χωρίς να γράψεις κάτι». Δεν
ερμηνεύεται διαφορετικά ο πλουσιότατος συγγραφικός «αμητός» που μας έχεις
προσφέρει ως τώρα! Ιδιαίτερα θέλω να τονίσω ότι δεν είσαι ο απόμακρος διανοητής
του γραφείου, ο άνθρωπος που γράφει αγνοώντας την περιρρέουσα κοινωνική και
πολιτισμική ατμόσφαιρα. Στα έργα σου είναι ακμαία και παρούσα όλη η σύγχρονη
πραγματικότητα, μετουσιωμένη σε γλαφυρότατα λογοτεχνήματα, που απευθύνονται σε
όλες τις ηλικίες και διαβάζονται «απνευστί». Προπάντων όμως, είσαι δημιουργικά
εξωστρεφής και συνεχώς παρούσα στο «κοσμογονικό» γίγνεσθαι – σε διεθνές επίπεδο
– της σύγχρονης παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Είναι φανερό ότι και στην
περίπτωσή σου η εξωτερική δράση συνεργάζεται αρμονικά με τη συγγραφή, που
απαιτεί απόλυτη εσωτερίκευση (για «Αγία Σιωπή κάνει λόγο ο Νίκος Καζαντζάκης):
Η δράση υπεκκαίει το ζήλο για συγγραφή, ενώ η συγγραφή νοηματοδοτεί τη δράση.
Τελειώνοντας, θέλω
να σου απευθύνω την ευχή ενός αρχαίου ιστορικού: «έρρωσό μοι και υγίαινε»!
Ήσουν και παραμένεις μία από τις κορυφαίες μορφές της παιδικής και νεανικής μας
λογοτεχνίας. Πιστεύω ότι έχεις τη δύναμη να προσφέρεις και άλλα γοητευτικά
κείμενά σου. Καλά Χριστούγεννα, χαρούμενη Πρωτοχρονιά!
Με θερμούς φιλικούς χαιρετισμούς
Ηρακλής
Καλλέργης
Ομότιμος
Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών
(*)
δημοσιεύεται με την άδεια και προτροπή του.
Η μικρή πολύχρωμη γιαγιά μου (Κόκκινη
κλωστή δεμενη, 2017) της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου τονώνει την φαντασία,
μας πάει παραπέρα, να βρούμε κι άλλα παιχνίδια, αγαπητά στα παιδιά, όπως τη
μαγειρική, την κηπουρική, το κέντημα, τα αινίγματα, τα νοικοκυρόπαιδα. Δηλαδή,
όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, που υπάρχουν μόνιμα στις καρδιές των παιδιών
και εύκολα μπορούν, να ξετυλίγουν την κόκκινη
κλωστή δεμένη, με την καταπληκτική ζωγραφική, που δεν είναι απλά ολοζώντανη
και χαριτωμένη. Είναι παράλληλη ανάγνωση! 
