Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018

«Γιούσουρι στην Τσέπη»


 Γράφει η Λιάνα Δενεζάκη

 
… Και μια που μιλάμε για καλή λογοτεχνία, πώς θα μπορούσα να παραλείψω από τη λίστα έστω κι ένα από τα βιβλία της αγαπημένης μου Λότης Πέτροβιτς; Το Γιούσουρι στην τσέπη(*) είναι μία δυνατή περιπέτεια που θα μείνει στην καρδιά σας.

Η ηρωίδα του βιβλίου, η Πηνελόπη, περνάει τις διακοπές σε ένα μαγικό μέρος στην Αιγιαλεία μαζί με τη μητέρα και την μεγαλύτερή της αδερφή. Νιώθει μοναξιά μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον δεκατετράχρονο Άρη, που είναι ιδιαίτερα επιθετικός και συμπεριφέρεται παράξενα, καθώς αντιμετωπίζει καταστάσεις που δυσκολεύεται να διαχειριστεί.

Η Πηνελόπη αποφασίζει να του συμπαρασταθεί μ’ έναν τρόπο που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και των δύο, σχεδιάζοντας ένα θαλασσινό εγχείρημα που θα εξελιχθεί σε φοβερή περιπέτεια. Μέσα όμως από αυτή την περιπέτεια οι δύο έφηβοι θα κατανοήσουν τα συναισθήματά τους και θα αντιμετωπίσουν τη ζωή με θάρρος και γενναιότητα.

(Δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο
«20+1 προτάσεις για παιδικά βιβλία!»)

Τρίτη 7 Αυγούστου 2018

Αγάπη από σύννεφο*



Γράφει η Μαρίζα Ντεκάστρο


       
Συνήθως, οι νεότεροι συγγραφείς γράφουν παραμυθοϊστορίες που τις θέλουν πιο σύγχρονες και διασκεδαστικές ή διασκευάζουν λαϊκά παραμύθια. Λείπουν λοιπόν τα καινούρια παραμυθένια παραμύθια που συγκινούν με την ευαισθησία τους. 


 Η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου έχει το μεγάλο χάρισμα να κινείται με επιτυχία σε πολλά λογοτεχνικά είδη και ηλικίες! Δε διστάζει λοιπόν να γράψει κάτι πιο παραδοσιακό, ένα μαγικό παραμύθι αγάπης με πλάσματα αταίριαστα, όπως εκείνα του παλιού καλού καιρού, ένα παραμύθι στρωτό, γεμάτο ηχοχρώματα, που θα χαιρόσουν να το ακούσεις σε μια βραδιά αφήγησης.

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό  «Ο Αναγνώστης» στο άρθρο  "Αντιβιοτικά εναντίον του διδακτισμού"

(*) Εικ.: Θέντα Μιμηλάκη, Εκδ. Πατάκη 2018

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

Εκείνο το καλοκαίρι του 1945...


«… Στην ηλικία, η Λία ταίριαζε περισσότερο με το Μανόλη παρά με την Πηνελόπη. Μαζί του είχε ταιριάξει και στα παιχνίδια εκείνο το καλοκαίρι του 1945, το μοναδικό που πρόλαβαν να περάσουν στο σπίτι το εξοχικό μετά τον πόλεμο – τι «μετά» δηλαδή, αφού στην Ιαπωνία ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμα, ώσπου στις αρχές Αυγούστου έριξαν οι Αμερικανοί εκείνες τις βόμβες τις φοβερές, τις «ατομικές», στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και σκότωσαν χιλιάδες Γιαπωνέζους.
    Τέλος πάντων, ο Μανόλης και η Λία μαζί σκαρφάλωναν στα δέντρα εκείνο το καλοκαίρι, μαζί έκαναν βουτιές από τα βραχάκια στη θάλασσα, μαζί μάζευαν καβούρια, έπιαναν τζιτζίκια για να δουν από πού τερετίζουν, ή γράπωναν χρυσόμυγες, τις έδεναν με μια κλωστή για να πετάνε γύρω γύρω και να ζουζουνίζουν χωρίς να φεύγουν κι έπειτα τις έκλειναν για λίγο καιρό σε κουτάκια από σπίρτα με λίγη ζάχαρη για τροφή. Η Πηνελόπη δυσκολευόταν σε όλ’ αυτά - οκτώ χρονών ήταν τότε και τα έντομα τα φοβόταν λιγάκι…»

(Μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Ένα αγγελάκι στα Εξάρχεια» -
 







http://www.loty.gr/mythistorima_analyt_14.htm