«… Την άλλη κιόλας μέρα ο Μάης
άρχισε να πηγαίνει σ’ έναν παιδικό σταθμό γεμάτο λουλούδια, που τον έλεγαν Ο ανθισμένος κήπος και βρισκόταν κάτω
στη γη. Κάθε πρωί ερχόταν να τον πάρει ένα σχολικό αμαξάκι από άνθη και πράσινα
φύλλα, που το έσερναν τέσσερα χελιδόνια. Ο Μάης έμπαινε νυσταγμένος ακόμα στο
αμαξάκι και τα χελιδόνια ξεκινούσαν για τη γη βιαστικά. Στο δρόμο έπαιρναν και
μερικές μικρές πεταλούδες και κάμποσα μικρά πουλιά. Τα έστελναν κι αυτά οι
γονείς τους στον παιδικό σταθμό, γιατί δούλευαν κι εκείνοι στη φύση και δεν
είχαν που να τ’ αφήσουν.
………………………………………………………………………………………..
- Πώς τα πέρασε σήμερα το παιδί
μου; ρώτησε το Μάη ο πατέρας του, ο Γαλανός Ουρανός, ο δεύτερος άντρας της
΄Ανοιξης.
- Καλά, είπε ο Μάης. Μόνο που τα
λουλούδια μαλώνουν για μένα, τσακώνονται ποια θα μου πρωτοφτιάξουν ένα στεφάνι
κι εγώ δε θέλω να κακοκαρδίσω κανένα. Θέλω το στεφάνι μου να έχει απ’ όλα.
Γέλασε ο Γαλανός Ουρανός,
- ΄Ελα κοντά, του είπε κι άνοιξε
την απέραντη αγκαλιά του. Μη στενοχωριέσαι και να δεις που τα λουλούδια θα
φιλιώσουν πάλι στο τέλος.
Κι επειδή όταν ο Ουρανός είναι ανοιχτός
όλα γίνονται, την άλλη μέρα ένα πανέμορφο δώρο περίμενε το Μάη. Τα λουλούδια
είχαν φιλιώσει και είχαν αποφασίσει να ετοιμάσουν ένα πολύχρωμο στεφάνι από
άνθη κάθε λογής….»
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα
παιδιά της ΄Ανοιξης» - Σειρά: Ιστορίες με
τους 12 μήνες, Πατάκης 1988, 20η έκδοση 2018. Εικ.: με κολάζ της
Λ.Π.-Α.)
http://www.loty.gr/paramith_analyt_10.htm
