της Ελένης
Μπετεινάκη
«Στη σκιά της πράσινης βασίλισσας»*
Το παραμύθι
της ζωής μου, θα μπορούσε να είναι ένας δεύτερος τίτλος για ένα υπέροχο
βιβλίο που είχα την χαρά να δεχτώ σαν δώρο από την πολυαγαπημένη σε όλους μας
συγγραφέα κ. Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου.
Ένα βιβλίο που ο μύθος μπλέκει με
την ιστορία και η πραγματικότητα με την σύγχρονη καθημερινότητα. Η
ιστορία της Πράσινης βασίλισσας – της αιωνόβιας βελανιδιάς είναι
συγκλονιστική. Ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων κι ακόμα πιο παλιά από την
δημιουργία του κόσμου τούτου και μέσα από απίστευτες εικόνες, πλάθεται ο μύθος
της, «περνώντας» τον αναγνώστη από τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα που
γνώρισε η Ελλάδα και ο τόπος μας αναδεικνύοντας περισσότερο την
περιοχή του Μοριά και φτάνει ως τις μέρες μας.
Ο μύθος της μικρής Αμαδρυάδας μοναδικός,
όπως και οι ζωές της νεαρής έφηβης Έλλης, του Μίλτου, της Χρύσας, του
παππού, πρωταγωνιστές όλοι της σύγχρονης ιστορίας. Μόνο μια συγγραφέας με το
ήθος, την ποιότητα και την ικανότητα της κ. Λότης Πέτροβιτς θα μπορούσε να
συνδέσει και να πλάσει ένα τόσο συγκλονιστικό ανάγνωσμα , «ανακατεύοντας »
τόσες ιστορίες και το αποτέλεσμα να σου κόβει την ανάσα όσο πλησιάζεις στο
τέλος του.
Η μήτρα της ιστορίας είναι το
διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που μοιάζει να είναι και ο λόγος
ύπαρξης αυτού του βιβλίου αφού μας διηγείται και αυτό την ιστορία της
βελανιδιάς και μάλιστα με την μοναδική και αυτούσια γλώσσα του Άγιου των
Γραμμάτων όπως συχνά αποκαλείται ο μεγάλος αυτός συγγραφέας.
Ένα μυθιστόρημα λοιπόν, ιστορικό, κοινωνικό, εφηβικό, για μεγάλους, για όλους μας. Ένα βιβλίο διαμάντι που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σχολείο και από καμιά βιβλιοθήκη. Ένας μικρός θησαυρός δοσμένος με μια ανεπανάληπτη μαεστρία.
Ένα μυθιστόρημα λοιπόν, ιστορικό, κοινωνικό, εφηβικό, για μεγάλους, για όλους μας. Ένα βιβλίο διαμάντι που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σχολείο και από καμιά βιβλιοθήκη. Ένας μικρός θησαυρός δοσμένος με μια ανεπανάληπτη μαεστρία.
Θα τελειώσω με ένα πολύ μικρό απόσπασμα
από την ιστορία της Αμαδρυάδας:
«
…καλοδεχούμενα όλα λοιπόν στο βίο που μου έχει απομείνει. Κι αν θες μια
συμβουλή σαν ένα “ευχαριστώ” που τόσες νύχτες έγραφες για μένα, έτσι να λες κι
εσύ αδελφή μου. Να δέχεσαι με θάρρος, μ’ ελπίδα, με υπομονή, ό,τι σου
μέλλεται. Σκληρή σαν πέτρα η ζωή μα και γλυκύτατη σαν μέλι. Δώρο μας δόθηκε. Και
πιο μεγάλο δώρο δεν υπάρχει.»
και http://www.loty.gr/mythistorima_analyt_18.htm
