“… Η εισβολή της βωμολοχίας στη λογοτεχνία δεν είναι
φαινόμενο πρόσφατο. Και πρέπει να σύρουμε μια ευκρινή διαχωριστική γραμμή
ανάμεσα στην αθυρόστομη λογοτεχνία, που είναι παλαιά όσο και ο κόσμος, και στη
λογοτεχνία την τρέχουσα... Η κοπρολογία του σοκακιού κατάντησε σήμερα
λογοτεχνία περιωπής! Ο τεχνίτης του λόγου έγινε μανιώδης θηρευτής του βωμολόχου
αιφνιδιασμού. Αλλά το ξάφνιασμα δεν είναι ποτέ συγκίνηση. Μένει ξάφνιασμα. Το
ότι πολλοί σήμερα δε δυσφορούν αλλά δέχονται απαθείς αυτό το ακάθαρτο
πιτσίλισμα κατάμουτρα είναι, βέβαια, τεκμήριο μια γενικότερης έκπτωσης του
λόγου στην εποχή μας, που μαρτυρεί συνάμα και ηθική άμβλυνση και -πρωτίστως
αυτό- αισθητική διαστροφή[i].”
