Γράφει η Αθηνά Μπίνιου:
Όταν άνοιξα το βιβλίο με τον αλληγορικό
τίτλο και το ωραίο αγόρι στο εξώφυλλο, μπήκα στο σπίτι μιας συνηθισμένης οικογένειας με έναν έφηβο κι έναν παππού, ο
οποίος απρόσμενα εξαφανίστηκε από το σπίτι. Το ενδιαφέρον της ιστορίας
κορυφωνόταν σε κάθε σελίδα, γινόταν αγωνία, πέρασε στο παρελθόν του παππού και
στα δεινά που έζησε.
Προχωρούσα την ανάγνωση, σίγουρη κι
αυτή τη φορά, ότι κρατώ στα χέρια, άλλο ένα
λογοτεχνικό αριστούργημα, με έντονη δράση, που ερευνά την ιστορία του
ελληνισμού, και διαπίστωσα, ότι το
βιβλίο της Λότης, τόσο από το θέμα, όσο και από τον χειρισμό του θέματος,
προσφέρει μια νέα θεώρηση του μέλλοντος, αφού πρώτα έχουμε γνωρίσει το
παρελθόν.
Ο ήρωας παππούς εδώ, ενεργεί
εντονότερα απ’ όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, έστω και χωρίς ή και με λίγη
ελπίδα επιτυχίας. Είναι οι πράξεις του, προσφορά αγάπης και φροντίδας
συνειδητής, καμωμένης από τον λόγο τιμής και από την θέλησή του. Οι
αντιξοότητες πολλές, όπου κι αν βρέθηκε, όσο κι αν προσπάθησε. Αλλά αυτός είναι
ο ηρωισμός, που χαρακτηρίζει τους αξέχαστους ήρωες της Λότης και εξηγεί την
αγάπη του κοινού για τα έργα της.
Στο τέλος του βιβλίου τον λόγο έχει
η ομογένεια της Μικράς Ασίας στον Εύξεινο Πόντο, στην Σαμψούντα, μία από τις
ισχυρότερες ελληνικές πόλεις του Πόντου από την αρχαιότητα, μέχρι το 1922.
Όλο το βιβλίο είναι μια
σφιχτοδεμένη σύνθεση, καθώς σύνθεση είναι όλη μας η ζωή. Και η ζωή είναι τέχνη.
Ένα βιβλίο πολύ ενδιαφέρον, με εμπνευσμένη
σκέψη, που έλειπε στο χώρο της λογοτεχνίας και το υποδεχόμαστε με χαρά, σαν τον
καλό τον σπόρο σ' ετοιμασμένο χώμα...
(*) Εκδόσεις Πατάκη, 2019.
