Γράφει η Ελένη Γεωργοστάθη
Αυτό που με γοητεύει
στη γραφή της Λότης Πέτροβιτς είναι η άνεση με την οποία μπορεί να πάρει στα
χέρια της την πιο απλή, την πιο φαινομενικά συνηθισμένη ιστορία και να την
αφηγηθεί όχι μόνο απολαυστικά αλλά και με θαυμαστή αρτιότητα και συνέπεια.
Γεμίζοντάς σε εικόνες και χρώματα, ευφραίνοντας την καρδιά σου και αφήνοντάς σε
με τη χαρά της ανάγνωσης ενός ολοκληρωμένου έργου. Αυτό γίνεται και στην Αγάπη από σύννεφο*, ένα βιβλίο που
πραγματεύεται τον ασυνήθιστο έρωτα ενός νούφαρου και μιας νεράιδας. Έναν έρωτα
που, αφού έρθει αντιμέτωπος με τη δολερή κακία ενός μάγου, θα βρει μέσα από
χίλια εμπόδια τη δικαίωση χάρη στη συμπονετική δύναμη του ήλιου.
Η συγγραφέας μάς
αφηγείται μια ιστορία με αρκετά στοιχεία παραμυθιού, την οποία διαχειρίζεται με
τρόπο κάθε άλλο παρά απλοϊκό – χωρίς να ενδίδει σε απλουστεύσεις, χωρίς να
υποτιμά τη λειτουργική αξία του ευρήματος στο οποίο στηρίζει την εξέλιξη της
πλοκής της, χωρίς να καταφεύγει σε άνευρες και χλιαρές αφηγηματικές λύσεις. Με
απλά λόγια, φτιάχνει μια ιστορία στρογγυλή, όπως αγαπάω να λέω, μια ιστορία που
κυλά αβίαστα, χωρίς άγχη αλλά ούτε κι ολιγωρίες, που αναδεικνύει την ομορφιά
της φύσης και το συναισθηματικό βάθος των χαρακτήρων της, που περιγράφει αλλά
και στοχάζεται, που δεν προδίδει αλλά ούτε και παραδίδεται αμαχητί στις
προσδοκίες του αναγνώστη. Συνοδευόμενη από την εκφραστική όσο και ποιητική
εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη.
*Αγάπη από
σύννεφο, Πατάκης 2018
