«… Σταυροκοπήθηκε η κυρία Ματίνα,
άφησε το καροτσάκι έξω από την εκκλησία, πήρε τη Ρούλη από το χέρι και μπήκαν
στην Αγία Ειρήνη. Η λειτουργία προς το τέλος κι ένας ιεροκήρυκας μιλούσε για
την Αγία και τη ζωή της.
Δυόμισι χρονών το «αγγελάκι» δεν ήταν
βέβαια δυνατόν να καταλαβαίνει τι λεγόταν από τον άμβωνα, όμως βάλθηκε ν’
ακούει με προσοχή χαμογελαστό κι ευχαριστημένο.
Πως θα κουραστεί φαντάστηκε η μαμά, «πάμε»
είπε αφού άναψε τα εφτά κεράκια – ένα για καθένα μέλος της οικογένειας - μα η
μικρή δεν έλεγε να το κουνήσει. Παρακολουθούσε
με χαμόγελο το κήρυγμα!
Και τότε η μαμά κατάπληκτη άκουσε από τον
ιεροκήρυκα μια λεπτομέρεια που δεν είχε τύχει να ξανακούσει ποτέ: Την Αγία
Ειρήνη, λέει, πριν βαφτιστεί χριστιανή, την έλεγαν Πηνελόπη!
Το «αγγελάκι» κοιτούσε τώρα τη μαμά
θριαμβευτικά, σαν να της έλεγε: «Ορίστε, λοιπόν πότε θα γιορτάζει η παραπονιάρα
η αδερφή μου!». ΄Η τουλάχιστον έτσι νόμισε η μαμά.
- Αυτό είναι! μουρμούρισε ικανοποιημένη.
Επιτέλους βρήκαμε γιορτή για την Πηνελόπη! …»
--------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένα
αγγελάκι στα Εξάρχεια»
