Γράφει ο Πάνος
Τουρλής
«Η μικρή πολύχρωμη
γιαγιά μου» είναι μια γιαγιά γεμάτη χρώματα κυριολεκτικά και μεταφορικά, μιας
και δε σταματάει να χαμογελά ποτέ ενώ το όνομά της είναι Ίριδα. Είναι
μικροκαμωμένη, γεμάτη ιδέες και δημιουργικότητα. Η εγγονή της αγαπάει πολύ να
περνάει χρόνο μαζί της κι έτσι σε αυτό το παραμύθι μαθαίνουμε πώς περνάνε τον
ελεύθερο χρόνο τους δύο αγαπημένα πρόσωπα, πώς επικοινωνούν μεταξύ τους, πώς
παίζουν. Κι όμως, κάπου στο βάθος κάτι κρύβεται, λέει ο βιβλιοκριτικός μέσα
μου…Χμ…
Η κυρία Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
είναι μια λατρεμένη συγγραφέας, που είχα την τύχη να γαλουχήσει και τα δικά μου
όνειρα κι ελπίδες. «Ο μικρός αδελφός», το «Γιούσουρι στην τσέπη» και άλλα ήταν
οι πρώτες μου επιλογές και ακόμη τις θυμάμαι με αγάπη και τρυφερότητα. Με χαρά
διαπιστώνω πως η γλώσσα της βραβευμένης λογοτέχνιδος, η αγάπη της για το παιδί,
το ενδιαφέρον της, οι ιδέες της εξακολουθούν να είναι φρέσκα και πρωτότυπα.
Βυθίστηκα στο λεξιλόγιο της νέας ιστορίας, έπαιξα με τις ηρωίδες της ιστορίας,
έκανα κι εγώ κολάζ μαζί τους, πέρασα πολύ όμορφα. Είναι μια ιστορία που δείχνει
τον όμορφο και ποιοτικό χρόνο που περνάνε γιαγιά και εγγονή, καταγράφει τις
σκανταλιές τους, δείχνει τη μεγάλη καρδιά και τη δοτικότητα της πολύχρωμης
γιαγιάς και θα χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές στα παιδιά που θα διαβάσουν το
βιβλίο.
Από την άλλη, η
ιστορία δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Είτε η γιαγιά είναι υπαρκτό πρόσωπο
είτε όχι, δε σταματάει να με τριβελίζει η σκέψη πως η εγγονή αποτίει φόρο τιμής
ίσως σε μια γιαγιά που της έφυγε νωρίς. Γράφει από την αρχή κιόλας: «Τη λέω και
καλοκαιριάτικη πολλές φορές, γιατί όταν είμαστε μαζί έχουμε στο σπίτι
καλοκαίρι, ακόμα κι αν έξω είναι χειμώνας. Παίζουμε μαζί κάθε απόγευμα που
λείπουν οι γονείς μου στις δουλειές τους. Κι όταν παίζουμε, αντί να δύσει ο
ήλιος, μπαίνει μες στο σπίτι κι ο τόπος πλημμυρίζει με χρώματα» (σελ. 6). Και
παρακάτω, η ίδια η γιαγιά λέει: «…η γιαγιά μου ζει πάντα εδώ [και] δείχνει την
καρδιά της» (σελ. 12). Επίσης, η ίδια η ιστορία δεν έχει ένα ξεκάθαρο τέλος,
αντιθέτως θα έλεγα πως σταματά μάλλον απότομα, μάλλον γιατί αν ισχύει αυτό που
υποψιάζομαι δε χρειάζεται να δοθεί ένα τέλος, τα αγαπημένα μας πρόσωπα πάντα
ζουν μέσα μας, ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή μας.
Η εικονογράφηση είναι
έξοχη, παραστατική, πανέμορφη, πολύχρωμη και αγάπησα ιδιαίτερα την απεικόνιση
της συγγραφέως στη μορφή της γιαγιάς. Πολύ καλά αποδόθηκε η φιγούρα της κυρίας
Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου και ξεπετάγεται σε κάθε σελίδα με τρυφερές και
συγκινητικές στιγμές μαζί με την εγγονή που μας αφηγείται την ιστορία.
«Η μικρή πολύχρωμη
γιαγιά μου» είναι μια χαρούμενη και διασκεδαστική ιστορία, αφιερωμένη σε όλες
τις γιαγιάδες του κόσμου, γραμμένη από μια αγαπημένη συγγραφέα μικρών και
μεγάλων, με δευτερεύουσες έννοιες που θα απασχολήσουν τους γονείς όσο τα παιδιά
θα κάνουν κολλάζ ή θα παίζουν με τις πρωταγωνίστριες της ιστορίας. Το βιβλίο
απευθύνεται σε παιδιά από 4 ετών και πάνω και είναι μια καλοδουλεμένη και
φροντισμένη ιστορία που θα χαρίσει άφθονες ώρες χαράς, γέλιου και συγκίνησης σε
μικρούς και μεγάλους.
(Δημοσιεύτηκε στο https://www.captainbook.gr/article/12457 )
