(Ομιλία στην εκδήλωση της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς,
για την απονομή των ετήσιων βραβείων της, το Σάββατο, 6/12/2018)
Το πλούσιο έργο της Φιλομήλας
Βακάλη-Συρογιαννοπούλου, που γράφει και
εικονογραφεί παιδικά βιβλία επί τρεις
και πλέον δεκαετίες, το παρουσιάζει σήμερα ο αγαπητός μας φίλος, Καθηγητής στο
Πανεπιστήμιου του Αιγαίου, Γιάννης Παπαδάτος. Εγώ θα πω δυο λόγια για την ίδια
και τα όσα πρόσφερε και προσφέρει, πέρα από την ατομική δημιουργία, όπου και
όποτε χρειαστεί, με αδιάκοπη εθελοντική δουλειά για την ανάπτυξη και την
προαγωγή της παιδικής λογοτεχνίας.
Η προσφορά αυτή αρχίζει από τα μέσα
περίπου της δεκαετίας του 1980. Για τη Φιλομήλα οι φράσεις «δεν ευκαιρώ», ή
«δεν θα μπορέσω» δεν υπάρχουν όταν της ζητούν βοήθεια είτε από τη Γυναικεία
Λογοτεχνική Συντροφιά, είτε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, είτε
από την Πολιτεία. Ανταποκρίνεται πάντα σε κάθε αίτημα, από το πιο απλό ως το
πιο δύσκολο: συμμετοχή σε κριτικές επιτροπές για την απονομή βραβείων,
εικονογράφηση ή καλλιτεχνική επιμέλεια εντύπων, σχεδίαση εμβλημάτων, στήσιμο
εκθέσεων, ή συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια και άλλα πολλά. Και όλ’ αυτά τα φέρνει
εις πέρας αθόρυβα, με χαμόγελο πάντα και με απίστευτη σεμνότητα.
Η Ρένα Καρθαίου είχε χαρακτηρίσει κάποτε
«βελούδινο» τον αλησμόνητο Πρόεδρο του Κύκλου, Κωνσταντίνο Δεμερτζή. Αυτός ο
χαρακτηρισμός ταιριάζει απόλυτα, νομίζω, και στη Φιλομήλα. Το πόσο «βελούδινη»
είναι το διαπίστωνα διαρκώς τις τρεις αυτές δεκαετίες της συνεργασίας και της
φιλίας μας, πιο γλαφυρά όμως το έζησα στα ταξίδια που κάναμε μαζί, για να
παρακολουθήσουμε κάποια από τα συνέδρια της ΙΒΒΥ. Ως συνήθως, κάθε ταξίδι είχε
και τα απρόοπτά του: Εκνευριστικές καθυστερήσεις στα δρομολόγια, π.χ., όπως
έγινε στο δρόμο μας για τις ΗΠΑ, κάποιες άβολες αλλαγές στα ξενοδοχεία ή στο
πρόγραμμα, όπως συνέβη στη Γερμανία και στην Ισπανία, αλλά και ακροβατικά
κωμικοτραγικά, όπως τα ζήσαμε στην Ινδία, όταν αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε
περίπατο πάνω σε ελέφαντα. Η Φιλομήλα σε όλα πάντα ήρεμη και χαμογελαστή, κάτι
άκρως εντυπωσιακό κάθε φορά, ιδιαίτερα για μένα την ευέξαπτη και ανυπόμονη.
Στην πολύτιμη Φιλομήλα μας, λοιπόν, τη
«βελούδινη» και πανάξια εργάτρια της παιδικής λογοτεχνίας, δίκαια απονέμεται το
βραβείο «Τατιάνα Σταύρου», ως αναγνώριση των κόπων και της ξεχωριστής προσφοράς
της. Το συνοδεύουμε με τις ευχές μας να είναι πάντα αγλαόκαρπη, να χαίρεται την
οικογένειά της και να χαρεί και δισέγγονα. Θερμά συγχαρητήρια, Φιλομήλα μας!
Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
